Μια χειμωνιάτικη μέρα στην Ύδρα, καλωσόρισε έναν ήλιο πληθωρικό.

Μέσα από την παγωνιά της προηγούμενης νύχτας, ήρθε ο ήλιος σαν βάλσαμο να ζεστάνει και να απλώσει τις ακτίνες του παντού.

Ο κόσμος γέμισε με αισιοδοξία, κατηφόρισε στο λιμάνι, έπιασε να κουβεντιάζει, να καμαρώνει την ήρεμη θάλασσα και να περιμένει ό,τι καινούριο φέρει η πρωινή άφιξη των ψαροκάικων.

Τον χειμώνα τα ψαροκάικα, είναι πραγματική συντροφιά.

Είναι σαν ντελάλης που κουβαλάει νέα από τη θάλασσα και αρχίζει να τα «φωνάζει», ρίχνοντάς τα φαρδιά-πλατιά πάνω στο καΐκι σε κοινή θέα.

Και σαν τα ψάρια ξεχυθούν τριγύρω, ολόφρεσκα, φερμένα από τα γύρω νησάκια της Ύδρας, μοιάζουν με πνοή που δίνει στη μέρα νέα γεύση.

Με φορτίο πολύτιμο, που κρατάνε οι νοικοκύρηδες μέσα σε μια τσάντα, γεμάτοι καμάρι αλλά χωρίς να το επιδεικνύουν.

Σαν μια συνηθισμένη κίνηση της καθημερινότητας. Αλλά σίγουροι και επαναπαυμένοι ότι στο σπίτι θα απολαύσει τα ψάρια ολόκληρη η οικογένεια.

Και καθώς η μέρα ανοίγεται, και ο ήλιος σε παρασέρνει στη γλυκιά του μέθη, ένα αίσθημα ευχαρίστησης απλώνεται παντού.

Στα λόγια που ανταλλάσονται, στην πρόοδο που επιθυμεί ο καθένας να έχει στη ζωή του και στις καλύτερες μέρες που εύχεται να έρθουν με τον καινούριο χρόνο.

Γιατί η Ύδρα, ο τόπος μας, είναι ένα με την ιδιοσυγκρασία μας.

Γευόμαστε τις στιγμές, αγαπάμε, αγωνιζόμαστε, γελάμε, κλαίμε αλλά πάντα την έχουμε στην καρδιά μας.

Που είναι για εμάς ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε.

Που πάνω απ’ όλα κυριαρχεί αλλά και μας κυριεύει. Που μας χαρίζει αλλά και μας χαρίζεται.

Η Ύδρα που λάτρεψαν οι δικοί μας άνθρωποι που «έφυγαν» από τη ζωή και που μας άφησαν «κληρονομιά» την αγάπη τους γι’ αυτήν.

Μια «κληρονομιά» ανεκτίμητη, όσο και η αξία του νησιού μας!

Eλένη Χριστοδούλου