Στην Ύδρα, το νησί της ιστορίας και της αρχοντιάς, κάθε γωνιά μαρτυρά την παράδοση και τη βαριά παρακαταθήκη των γενεών.

Τα καμπαναριά, οι μικροί και μεγάλοι ναοί, τα εκκλησάκια στους λόφους και τις γειτονιές μας, υπήρξαν ανέκαθεν αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής του τόπου.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια γεννιέται εύλογα ένα ερώτημα:

Γίνεται να ενταχθούν χώροι προσευχής και μνήμης στις σελίδες των αγγελιών, ανάμεσα σε τετραγωνικά και παροχές;

Πόσο μπορεί να «αξιολογηθεί» ένα μέρος που έχει ιστορική και πνευματική αξία;

Και ποια στάση πρέπει να κρατήσει η τοπική εκκλησία και η κοινωνία μπροστά σε τέτοια φαινόμενα που εμφανίζονται, ίσως πιο συχνά, στην καθημερινότητά μας;

Τα χρόνια που διανύουμε είναι κρίσιμα.

Ίσως, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να αναλογιστούμε τι είδους κόσμο θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας.