Το έθιμο του Γιούδα, μετρά τουλάχιστον 100 χρόνια στο νησί μας με μικρές παύσεις κατά το παρελθόν, λίγο πριν το 1930 και συνέχιση του εθίμου τα μετέπειτα χρόνια.
Πρόκειται για μια βαθιά ριζωμένη πατροπαράδοτη συνήθεια που ουσιαστικά μέσω της κατασκευής και της καύσης του ομοιώματος εκφράζεται η αντίδραση της κοινωνίας στην προδοσία και την άδικη συμπεριφορά.
Από την Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινούσαν πάντα οι προετοιμασίες για την κατασκευή του Γιούδα στην ‘Υδρα. Μάλιστα κάθε ενορία του νησιού μας έφτιαχνε τον δικό της Γιούδα που τον «έκαιγε» την Κυριακή της Λαμπρής στον περιβάλλοντα χώρο της, με πλήθος κόσμου να παρακολουθεί. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός για το ποια ενορία θα έχει τον καλύτερο Γιούδα. Όπως επίσης υπήρχε μεγάλη έννοια για να συγκεντρωθούν χρήματα από τους εκάστοτε ενορίτες για την κατασκευή του ομοιώματος και τα υλικά της καύσης.
Ο καλύτερος και πιο ονομαστός Γιούδας ήταν εκείνος του Αγίου Γεωργίου που καιγόταν τελευταίος στην Λάκκα και μάζευε όλους τους κατοίκους για να τον δουν και να τον θαυμάσουν. Οι άνδρες της εποχής έβρισκαν ευκαιρία να εξασκήσουν τα τουφέκια τους με βολές πάνω στο ομοίωμα, όπου χαριτολογώντας έλεγαν «Για να δούμε, θα δουλεύουν τα τουφέκια μας».
Δέκα χρόνια πριν, το Πάσχα του 2013, την Μεγάλη Εβδομάδα η προετοιμασία του ομοιώματος του Γιούδα έγινε από τον πρωτομάστορα Κούλη Λαναρά, τον Κώστα Αργείτη, τον Δημήτρη Σταματάκο και τον Μιχάλη Αναργύρου, έξω από τα κατάστημα Λαναρά (σημερινό Pet Area). Από την πολύωρη διαδικασία η ΦτΥ πήρε πλάνα, τα οποία σας τα παρουσιάζουμε σήμερα με ένα όμορφο βίντεο.
Βήμα-βήμα και με πολύ μεράκι στην τήρηση της κατασκευής με τον τρόπο που έφτιαχναν τον Γιούδα οι παλαιοί Υδραίοι, έγινε και το 2013 όπως συνεχίζεται μέχρι σήμερα, η όλη προετοιμασία της κατασκευής του.
Χρειάστηκαν υλικά όπως ξύλα, ύφασμα, πριονίδι, εύφλεκτες ύλες, συρμπατόπλεγμα ενώ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στο τελικό αποτέλεσμα.
Σταδιακά γεμίστηκε ο Γιούδας με πριονίδι, τυλίχθηκε με συρματόπλεγμα, φόρεσε ρούχα, φουλάρι, κάλτσες και πέδιλα. Τέλος ντύθηκε με τον κόκκινο χιτώνα. Με σημασία στην λεπτομέρεια, οι τεχνίτες του νησιού μας, του τοποθέτησαν να κρατά στο αριστερό του χέρι μια σακουλίτσα με τα «Τριάντα αργύρια» της προδοσίας, ενώ το δεξί του χέρι το στερέωσαν με το δάχτυλο στα μηνίγγια, σαν να νουθετεί τον ίδιο τουτ τον εαυτό, και να του λέει, «Βάλε μυαλό».
Αποτελεί μέχρι και σήμερα μια ξεχωριστή στιγμή, η παρακολούθηση της προετοιμασίας του Γιούδα και ειδικά για τους ξένους επισκέπτες.
Τα αστεία και τα πειράγματα που γίνονται κατά την προετοιμασία, δείχνουν αγάπη και πίστη στην παράδοση και φανερώνουν μια εξαιρετική ομαδική συνεργασία. Λίγο για το πάχος του Γιούδα, λίγο για τα μαλλιά που είναι "του κομμωτηρίου", λίγο για το άγριο ύφος του, μέχρι και το τελικό του κρέμασμα, ο Γιούδας δεν είναι απλά ένα κατασκεύασμα, αλλά προϋποθέτει ειδική ενασχόληση και κυρίως διάθεση για παιχνίδι με νόημα και συμβολισμό!
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους!
