Είναι Ιούλιος και η Ύδρα υφαίνει τους καλοκαιρινούς της ρυθμούς. Αρχίζει να αλλάζει και να ζει έντονα.
Βάρκες και σκάφη πηγαινοέρχονται στο λιμάνι.
Όμως πάντα μπορείς να φύγεις και να βρεις μια ήρεμη στιγμή να ζήσεις, ακόμα και μέσα από την πολύβουη πραγματικότητα. Να ξεφύγεις και να πετάξεις μακριά με μια εικόνα, με μια σκέψη.
Βλέπεις τους γλάρους να πετούν ψηλά και πάνω από το λιμάνι του νησιού, να πλησιάζουν ξαφνικά τα ψαροκάικα. Να στέκονται άνετα, να παρατηρούν ελεύθερα, να επιπλέουν νηφάλια στο νερό.
Και μετά να πετούν με βέβαιες κινήσεις κόντρα στον άνεμο και να σε παίρνουν μαζί τους ταξίδι νοερό, ταξίδι μαγικό.
Ζεις το καλοκαίρι που άνοιξε και αυτό τα φτερά του και έφερε εκατοντάδες μηνύματα χαράς, ηλιόλουστης διάθεσης, γλυκιάς ανεμελιάς.
Η θάλασσα ενεργοποίησε τα απόλυτα θελκτικά της στοιχεία και γοήτευσε με το δροσερό της άγγιγμα.
Είναι αυτές τις στιγμές που παραδίνεσαι σε αυτό που η φύση σε καλεί να ζήσεις.
Που παραδίνεσαι στον ήλιο, στον αέρα που αναπνέεις και στον αισθαντικό υγρό μανδύα του θαλασσινού νερού.
Ξαπλώνεις στις παραλίες και αφήνεσαι στην απαλή αύρα που μυρίζει ήλιο και καλοκαίρι.
Αχνοπατάς τα βότσαλα και χαίρεσαι.
Αγγίζεις τα πολύχρωμα γυαλάκια που βρίσκεις ανάμεσά τους και νομίζεις πως ανακάλυψες πολύτιμα πετράδια.
Σμίγεις με τη θάλασσα και γαληνεύεις...
Κοιτάζεις γύρω σου την Ύδρα, και κολυμπάς.
Πότε βρίσκεσαι στα νερά του Καμινιού, πότε στο Μανδράκι, πότε στον Βλυχό, πότε στον Μώλο και πότε παραπέρα.
Θαυμάζεις την υδρόβια ζωή του τόπου σου, του τόπου που σε δένει άρρηκτα και ζωογόνα με τη γη και τη θάλασσά του.
Ζεις το καλοκαίρι, που η μέρα του ξυπνά με έναν ήλιο δυνατό και ζεστό.
Που φωτίζει τα σπίτια, τα βράχια, τις αμμουδιές.
Που απλώνεται πέρα από το γήινο στοιχείο και προσφέρει άδολα τη θαλασσινή του αγκαλιά.
Που σε κάνει να ερωτοτροπείς μαζί του και να γελάς αυθόρμητα και αυθεντικά!
Ζεις το καλοκαίρι που αγαπάς και θέλεις να κρατήσει για πάντα!
Ελένη Χριστοδούλου
