Ο οργανισμός HYam και η ιδρύτριά του Pauline Simons, παρουσιάζουν στην Ύδρα το νέο έργο της Μαρίας Τσάγκαρη, (βραβείο Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου 2014), μια ανάθεση έργου στο δημόσιο χώρο. Τα εγκαίνια της εγκατάστασης θα γίνουν το Σάββατο 2 Ιουλίου και ώρα 7-9 το βράδυ επί των βράχων της Ύδρας στη διαδρομή προς το Μανδράκι.
"Αυτό το project είναι ένας μύθος.", θα πει στη "φωνή της Ύδρας" και την Ελένη Χριστοδούλου, η Μαρία Τσάγκαρη.
"Ξεκινά με μια εταιρεία τη New Green. Με μια εταιρεία "μπλόφα" που φτιάχνει μπλε κήπους. Πρόκειται για ένα ποιητικό και πολιτικό έργο. Είναι μια μυθοπλασία. Η "εταιρεία" υποστηρίζει ότι έχει βρει τη φόρμουλα να πετύχει να μεταμορφώσει τη φύση από πράσινη σε μπλε. Το κοινό αντιλαμβάνεται ως υπαρκτή αυτή την εταιρεία. Στόχος του project είναι να οικειοποιηθεί ο θεατής την αλλαγή. Να ακυρώσει τις βεβαιότητές του. Να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές."
Η ιδέα γεννήθηκε για την εικαστικό όταν ερχόμενη στην Ύδρα και προσπαθώντας να αναλύσει το τοπίο, της κίνησαν την περιέργεια οι πολλές προτομές ιστορικών προσώπων. Τότε άρχισε να σκέφτεται να φτιάξει ένα μνημείο για το τίποτα. Για έναν άλλου τύπου ήρωα. Επηρεάστηκε από το έργο του Φιλοσόφου και ποιητή Novalis και τον ήρωά του Χάινριχ, ένα αγόρι που παρατάει τα πάντα και ξεκινάει να βρει ένα μπλε λουλούδι. Ένα μυθιστόρημα που καθιέρωσε το μπλε χρώμα με συμβολισμούς για την ιδεατή ζωή και το όνειρο. Επειδή δεν τελείωσε ποτέ αυτό το μυθιστόρημα και δεν ξέρουμε αν το αγόρι βρήκε το μπλε λουλούδι, η Μαρία Τσάγκαρη ανέλαβε να συνεχίσει αυτόν τον μύθο.
Με την εγκατάσταση αυτή η Εικαστικός επιδιώκει να γίνει ένας διάλογος για το πόσο είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε. "Το project ακυρώνει όσα θεωρούμε δεδομένα, όπως το γεγονός ότι η φύση είναι πράσινη." επισημαίνει.
350 γλυπτά (λουλούδια) απλώνονται στο άγονο τοπίο της Ύδρας, στους βράχους της, καλύπτοντας πολλά μέτρα, προερχόμενα από τη χλωρίδα του νησιού. Έχουν υποστεί μια πολύπλοκη διαδικασία επεξεργασίας, έχουν πλαστικοποιηθεί μέσω ηλεκτρόλυσης και έχει γίνει επιχάλκωση για να μείνουν σταθερά. Ουσιαστικά έχει δημιουργηθεί ένας άναρχα δομημένος κήπος. Όπως λέει η Μαρία Τσάγκαρη: "Θέλω να δώσω με το έργο αυτό μια παγωμένη υπόσχεση στον χρόνο". Και τονίζει πόσο σημαντική είναι η προσπάθεια της Pauline Simons η οποία βοηθά τους νέους καλλιτέχνες προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να εκθέσουν σε δημόσιο χώρο.
Αναλυτικότερα το σκεπτικό της Μαρίας Τσάγκαρη και από πού τελικά πηγάζει η έμπνευση για το Part two/The expectation The New Green project.
Το project έχει ως αφετηρία την μυθοπλαστική δημιουργία της εταιρίας The New Green (TNG), της πρώτης στον κόσμο που ανακάλυψε μια φόρμουλα μετατροπής του πράσινου χρώματος στη φύση σε μπλε. Η TNG δημιουργεί φανταστικούς κήπους σε όλο τον κόσμο, στα πιο σημαντικά μνημεία κι αξιοθέατα, αξιοποιώντας τη μπλε χρωστική που προέρχεται από τα φυτά και επιστρέφοντάς την σε αυτά. Με κυρίαρχο μέσο την διαφημιστική της καμπάνια, προωθεί μια νέα παγκόσμια τάση αλλαγής, που ξεκινάει από την μετατροπή του φυσικού τοπίου. Μέσα από αφίσες, διαφημιστικά φυλλάδια, banners στους δρόμους, διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και performers στο δημόσιο χώρο που προσεγγίζουν το κοινό, η εταιρία καλλιεργεί μια νέα ανάγκη. Γεννά έναν διάλογο με τους πολίτες που αφορά την διάθεσή τους για αλλαγή και υπόσχεται πως η αποδοχή του «μπλε τοπίου» θα οδηγήσει στην πραγματοποίηση των πιο ανέλπιστων επιθυμιών κι ονείρων.
Κύρια αναφορά αποτελεί το μυθιστόρημα Heinrich von Ofterdingen, του Γερμανού φιλοσόφου και ποιητή Novalis (1772-1801), που αφορά στο μύθο ενός νεαρού αγοριού. Ο Heinrich είναι ένας τροβαδούρος του Μεσαίωνα που αφήνει τα πάντα πίσω του και ξεκινάει προς αναζήτηση ενός μικρού μπλε λουλουδιού που στοίχειωνε τα όνειρά του και ενσάρκωνε μυθικά τις αξίες της ιδανικής ζωής και της ποίησης. Το μυθιστόρημα του Novalis, που δεν τελείωσε ποτέ, έμελλε να καθιερώσει το μπλε ως εμβληματικό σύμβολο του ρομαντισμού, ως χρώμα της ελπίδας, των ονείρων και της πίστης στην αλλαγή. Κι αυτό, λίγο πριν χρησιμοποιηθεί από τον χώρο της πολιτικής εκφράζοντας τις αρχές της τάξης και της δημοκρατίας, δίνοντας στο μπλε χρώμα μια νέα ταυτότητα, μετατρέποντάς το σε κώδικα και σύμβολο.
Η The New Green παρουσιάζει στην Ύδρα, το έργο Part two/The expectation, ένα μνημείο για τον ήρωα που αφοσιώθηκε στο ανέφικτο. Ένας άναρχα δομημένος «μπλε κήπος» που αποτελείται από 350 φυτά του υδραίικου τοπίου γίνεται ένα μνημείο για το ελάχιστο, το αυτοφυές, την γοητεία που ασκεί το ψέμα, τις ελπίδες που δεν διαψεύδονται γιατί ως φαντασιώσεις δεν αγγίζουν ποτέ τα όρια του πραγματικού. Ένας «κήπος» που ενσωματώνεται στο άγονο τοπίο της Ύδρας, σαν μια παγωμένη υπόσχεση στο χρόνο, στέκει ανάμεσα στην ουτοπία και την καθημερινότητα σαν ένας σύγχρονος μύθος. Επιστρέφοντας στο μπλε χρώμα το χαρακτήρα και τους συμβολισμούς που του χάρισε η λογοτεχνία. Μια αλληγορία που ολοκληρώνει την ιστορία του Heinrich και δημιουργεί τον ιδανικό τόπο που το νεαρό αγόρι δεν συνάντησε ποτέ, προσδίδοντας στο τοπίο διαστάσεις ενός παράδοξου προορισμού που είτε το συναντάς, είτε σε συναντάει. Ένα μπλε που «όταν μεγαλώσει θα ήθελε να γίνει φυσικό τοπίο», γίνεται μια υπενθύμιση της σύγχρονης πραγματικότητας που διακρίνεται από το αίσθημα της αδυναμίας ν’ αντεπεξέλθεις στις προσδοκίες σου και αφορμή για να πιστέψεις οτιδήποτε ελπιδοφόρο, υιοθετώντας άλλοτε το αδύνατο κι άλλοτε το παράλογο.
