Η λαδομπογιά με τη γνώριμη μυρωδιά της είχε την τιμητική της, οι τοίχοι βάφτηκαν ξανά, τα πεζούλια και οι αυλές απαλλάχτηκαν από απρόσκλητα χορτάρια.

Tα κλαδευτήρια κούρεψαν τα ατίθασα δέντρα, πολύχρωμα γεράνια και βασιλικοί φυτεύτηκαν στις γλάστρες και ρούχα βγήκαν από τα μπαούλα για να φορέσουν το καλοκαιρινό τους άρωμα.

Κι όταν οι νοικοκυρές τέλειωσαν τα συγυρίσματα, έμειναν να στέκουν στην αυλή παρέα με τον κύρη τους πίνοντας το καφεδάκι τους που μοσχομύριζε πάνω στο ξύλινο βαμμένο τραπεζάκι με το καρό τραπεζομάντιλο. Περήφανες που τα φέρανε όλα βόλτα, νιώθοντας σαν φιγούρες ενός πανέμορφου πίνακα ζωγραφικής της Ύδρας. Φιγούρες αγέρωχες που απολαμβάνουν τη χαρά της καθημερινότητας, απλά και σίγουρα, με πηγαίο κίνητρο την προσφορά τους στην οικογένειά τους.

Eλένη Χριστοδούλου