Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

Μια φθινοπωρινή μέρα

  • Πέμπτη, 15 Οκτωβρίου 2015 18:00
  • 1'

 

Ο ήλιος το φθινόπωρο παύει, να είναι τόσο ζεστός κι έντονος.Το φως του απλώνεται στην Ύδρα απαλά και δεν τη χρυσίζει πια, αλλά της δίνει μια ήρεμη ασημένια εικόνα.
Μέσα από μια πάχνη, την υγρασία και τις δειλές ακτίνες του ήλιου, το πρωινό μοιάζει να ξυπνά με αργές κινήσεις. 

Τα ψαράδικα σπάνε τη μονοτονία, καθώς προσεγγίζουν στο λιμάνι, φέρνοντας το «πολύτιμο» εμπόρευμά τους. Άνθρωποι βηματίζουν πάνω στις υγρές πλάκες, πηγαίνοντας προς το μέρος τους. Οι γάτες ανυπομονούν να φάνε κλεφτά τα «λάφυρά» τους. Τα ψάρια ολόφρεσκα έχουν ακόμα νωπά τα αποτυπώματα του ψαρέματος.
Η Ύδρα τελικά ξυπνά, καλημερίζοντας ένα ευχάριστο πρωινό του Οκτώβρη. Έρχεται σιγά-σιγά να ζεστάνει, απαλλάσσοντας από τη δροσερή αύρα που τόση ώρα η ζακέτα κρατούσε μακριά.

Την εικόνα της παραλίας που ξύπνησε πλέον, μαζί μ' αυτήν την ήρεμη μοναχική, αλλά μοναδική νότα που προσφέρει το νησί μας, τη διαδέχεται τώρα το μεσημέρι. Λιγότερος πια ο κόσμος, μετρημένες οι κινήσεις. Η πολύβουη θερινή πραγματικότητα φαίνεται πως αραίωσε. Ο μεσημεριανός περίπατος έχοντας αποδιώξει τη ζέστη του καλοκαιριού, δείχνει απολαυστικός. Άλλη η αίσθηση, τα βήματα πιο ανάλαφρα, τα σκαλοπάτια πιο εύκολα στο ανέβασμα, η θάλασσα στο αγνάντεμά της διαφορετική.
Η επιστροφή στο σπίτι φέρνει κάτι από την πρωινή εικόνα στο... πιάτο! Μια και τα ψάρια καλοτηγανισμένα μέσα σε μια πιατέλα μοσχομυρίζουν "ευτυχία". Κουβέντες, γέλια, οικογενειακές στιγμές και για λίγο, αυτή η Υδραίικη εικόνα, αυθεντική και τόσο αγαπημένη, διώχνει μακριά τα προβλήματα...

Ελένη Χριστοδούλου