Η Ύδρα αποκτά φέτος μια νέα πολιτιστική ανάσα μέσα από το Θεατρικό Εργαστήρι που διοργανώνει ο Δήμος του νησιού μας. Στο τιμόνι αυτής της πρωτοβουλίας βρίσκεται η Υδραία εκπαιδευτικός, ηθοποιός και σκηνοθέτιδα Ματίνα Ντούσκου Ράππα, η οποία δέχθηκε με χαρά την πρόκληση να μοιραστεί τη γνώση και την αγάπη της για το θέατρο με τους συμπολίτες μας.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μοιράζεται τις εμπειρίες της από την πρώτη σκηνοθετική της απόπειρα, τις προκλήσεις και τις χαρές της συνεργασίας, αλλά και τα σχέδιά της για το μέλλον του Θεατρικού Εργαστηρίου στην Ύδρα.
Αγαπητή κα Ντούσκου τι σας ενέπνευσε να δεχθείτε την πρόσκληση του Δήμου της Ύδρας για την ανάληψη του Θεατρικού Εργαστηρίου;
Δέχτηκα με χαρά την πρόσκληση του Δήμου της Ύδρας να αναλάβω το Θεατρικό Εργαστήρι, έχοντας στο μυαλό μου δύο κυρίως πράγματα: Να προσφέρω κι εγώ κάτι από την εμπειρία μου στον τόπο μου και να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην σκηνοθεσία. Μου ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι το εγχείρημα δεν θα είναι εύκολο, γιατί εκτός των άλλων, πρέπει να μετακινούμαι από τον Πειραιά στην Ύδρα τα Σαββατοκύριακα και αυτό δύο έως τέσσερις φορές κάθε μήνα.
Γιατί αποφασίσατε να επικεντρωθείτε στο τμήμα ενηλίκων φέτος και ποια ήταν η ανταπόκριση της ομάδας;
Φέτος τον Φεβρουάριο ανακοινώθηκε από τον Δήμο η έναρξη τμημάτων ενηλίκων και παιδιών. Στο παιδικό δεν είχαμε μεγάλη συμμετοχή κι έτσι δεν ξεκινήσαμε. Είναι βέβαια πολύ λογικό, αφού οι μαθητές προγραμματίζουν ως επί το πλείστον τις δραστηριότητες τους στην αρχή της χρονιάς. Μου δίνεται όμως η ευκαιρία μέσα από την «Φωνή της Ύδρας», να απευθυνθώ στους γονείς των παιδιών και να μιλήσω για τα οφέλη της θεατρικής αγωγής. Το θέατρο για τα παιδιά είναι ένα ισχυρό παιδαγωγικό εργαλείο που καλλιεργεί δεξιότητες, αξίες και κοινωνική συνείδηση. Τα παιδιά μαθαίνουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου, καλλιεργούν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα, μαθαίνουν να συνεργάζονται και να επικοινωνούν, μαθαίνουν να αγαπούν την τέχνη κι αποκτούν αισθητική καλλιέργεια.
Αυτή η πραγματικότητα από την άλλη, μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ περισσότερο με το τμήμα ενηλίκων. Δουλέψαμε εργαστηριακά με ασκήσεις και θεατρικό παιχνίδι κι όταν έπεσαν στο τραπέζι τρεις τέσσερις προτάσεις, τελικά οι πιο πολλοί, αποφασίσαμε να δουλέψουμε πάνω στους «Πειραιώτες» του Διονύση Χαριτόπουλου.
Τι σημαίνει για εσάς η επιλογή του έργου Πειραιώτες και πώς συνδέεται με την ιστορία της Ύδρας και του Πειραιά;
Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό κείμενο που μιλάει με τρόπο ουσιαστικό, τολμηρό και γλαφυρό για τους προγόνους μας, γιατί ο Πειραιάς και η σύγχρονη Ιστορία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ύδρα. Θέλαμε να φωτίσουμε μια εποχή -τις δεκαετίες του 1950 /1960- που το αποτύπωμά της χάνεται σιγά σιγά μέσα στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα. Ο Πειραιάς, το λιμάνι και οι άνθρωποί του είναι ένας κόσμος που διαμορφώθηκε από εισροές προσφύγων και μετακινήσεις εντός και εκτός του ελλαδικού χώρου. «Πρώτοι πήγαν οι Υδραίοι, μετά οι Χιώτες…» σημειώνει στο οπισθόφυλλο ο συγγραφέας. Η διαρκής προσπάθεια επιβίωσης των ανθρώπων αυτών μέσα σε αντίξοες συνθήκες, παρόλα τα ίσως ακραία για έναν σημερινό παρατηρητή, διατηρούν μια αθωότητα που καταφέρνει να συγκινεί βαθιά.
Ποιες αξίες και δεξιότητες καλλιεργεί το θέατρο στα παιδιά και στους ενήλικες;
Το θέατρο δίνει την ευκαιρία σε όσους αποφασίσουν να ασχοληθούν και να του αφιερώσουν χρόνο, να γνωρίσουν βαθύτερα τον εαυτό τους, να κατανοήσουν και να αποδεχτούν τον άλλο, να προβληματιστούν, να συγκινηθούν, να έρθουν σε επαφή με σύγχρονα καθημερινά αλλά και πανανθρώπινα θέματα. Πάνω απ’ όλα δημιουργούν κοινότητες, αφού διαφορετικοί άνθρωποι που μπορεί ποτέ να μη γίνονταν καν φίλοι συνδέονται σε βάθος, ουσιαστικά, για την επίτευξη ενός κοινού στόχου.
Μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο, στόχος ήταν να γίνουμε ομάδα, ν’ αποκτήσουμε κοινή θεατρική γλώσσα, να δουλέψουμε τη θεατρικότητα ενός κειμένου που είναι λογοτεχνικό, να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, τον άνθρωπο και τον κόσμο και μέσα από αυτό να συναντηθούμε εν τέλει με τους θεατές, ώστε να κλείσουμε τον κύκλο και να υπάρξουμε όλοι σε ένα «κοινό μαζί».
Ποιοι ήταν οι συνεργάτες που στήριξαν την πρώτη σας σκηνοθετική απόπειρα και ποια ήταν η συμβολή τους;
Η ομάδα ανταποκρίθηκε πολύ θετικά. Είναι άλλωστε καλό υλικό με εμπειρία, καθώς έχει κατατεθεί σημαντικό έργο από τους προκατόχους μου. Είναι άνθρωποι που από το υστέρημα του χρόνου τους, με εμπιστεύτηκαν, αφοσιώθηκαν στη δουλειά, υπερέβησαν τα όρια και τις δυνάμεις τους και κατέθεσαν την ψυχή τους. Είναι οι: Κωνσταντίνος Βοζίκης, Ανδρέας Θεοδοσίου, Καίτη Θεοδοσίου, Μαρία Μαρσέλλου, Τέτα Μπάλλα, Στελίνα Ντέσκα, Μαίρη Ρετιτάγκου, Αλέξανδρος Παπανικολάου, Κλέλια Σαράντη, Διώνη Σιγάλα, Ελένη Ταμπάκη.
Γι’ αυτό τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, όπως επίσης ευχαριστώ όσους βοήθησαν και πλαισίωσαν αυτή την πρώτη σκηνοθετική μου απόπειρα στο νησί μας. Τον σύζυγό μου Παναγιώτη Ράππα για τη συμβολή του στα κουστούμια, τον χώρο του σχολείου, την αφίσα και τη γενικότερη βοήθεια και υποστήριξη. Τον Αντρέα Κουρέτα για την ευαίσθητη και ευφάνταστη μουσική, αλλά και τη στήριξη στην ομάδα. Τον Τάκη Τζαμαργιά για την πολύτιμη βοήθεια στη σκηνοθεσία και την ηχογράφηση των αστυνομικών δελτίων της εποχής. Τον Γιάννη Βούλγαρη για τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς. Τον Αλέξη Βερούκα, πάντα αρωγό και συμπαραστάτη όλων των τεχνών αλλά και της Ύδρας. Τον Σταύρο Ντούσκο για τη δωρεά του σκηνικού. Και βέβαια τον Δήμο και την Πολιτιστική Υπηρεσία του για την Πρωτοβουλία, τη συνεχή υποστήριξη και πλαισίωση της ομάδας.
Τι σχέδια και φιλοδοξίες έχετε για τα επόμενα τμήματα παιδιών, εφήβων και ενηλίκων στο Θεατρικό Εργαστήρι;
Τον Σεπτέμβρη θα κάνουμε νέο κάλεσμα για το εργαστήρι παιδιών ηλικίας 8-13 ετών αλλά και την ομάδα ενηλίκων. Στο μέλλον θα ήθελα να απευθυνθώ και στους εφήβους. Προς το παρόν αν κάποια ή κάποιος από την ηλικία των 16 και επάνω, επιθυμεί να δοκιμάσει, θα μπορούσε ίσως να συμμετάσχει στην ομάδα των ενηλίκων. Είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες με ομάδες και φορείς και σας περιμένουμε.
