Ο Χρήστος Δασκαλάκης σε μια συνέντευξη για τη Χιονονιφάδα που αγάπησε και αγαπιέται...

Δευτέρα, 02 Απριλίου 2018 17:15
4'

Μια ιστορία για ένα Καλοκαίρι. Mια ιστορία για μια Χιονονιφάδα. Μια ιστορία για μια «αγάπη». Από αυτές που μοιάζουν αταίριαστες, από αυτές που μοιάζουν απίθανες, από αυτές που δεν έχουν την πλοκή ή το τέλος που περιμένεις.

Μια ιστορία από αυτές που φαινομενικά γράφτηκαν για παιδιά, μα που χτυπάει τις ευαίσθητες χορδές όλων εμάς που ονομαζόμαστε «μεγάλοι».
Τι είναι τελικά ένα παραμύθι, τι είναι αυτό που μας γοητεύει, τι μνήμες ξυπνά και τι ευαισθησίες ξεδιπλώνει; Ο δικός μας Χρήστος Δασκαλάκης είναι εδώ για να μας δώσει απαντήσεις, να μας ταξιδέψει και να λύσει το μυστήριο του πώς ένα Καλοκαίρι μπορεί να αγαπηθεί από μια Χιονονιφάδα και το αντίστροφο.

Επέστρεψες στο νησί μετά από έναν πολύ δραστήριο χειμώνα στην Αθήνα, μια μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα και συναντήσεις με πολλά παιδιά. Τι έμεινε πιο έντονα χαραγμένο στην μνήμη σου;
Η μεγάλη αγκαλιά που λάβαμε, ο σεβασμός και τα χαμόγελα των παιδιών. Νιώθω πως γέμισα με αποθέματα αγάπης για τα επόμενα δύο χρόνια...

Πόσο εύκολο είναι να είσαι συντροφιά με μία βαλίτσα για τόσο καιρό; Σίγουρα απαιτεί πολύ καλή οργάνωση και πολλά ψυχικά αποθέματα.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο, δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Είχαμε τέλεια οργάνωση από την ομάδα της Άγκυρας και μεγάλη βοήθεια από τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους φίλους που μας περίμεναν σε κάθε πόλη. Τώρα που κάνουμε μια μικρή στάση λόγω καλοκαιριού, νοσταλγώ, αναπολώ και αναμένω τη συνέχεια από το φθινόπωρο.

Υπήρξε κάποια στιγμή που σε συγκίνησε ιδιαιτέρως;
Δεν σου κρύβω ότι υπήρξαν στιγμές που συγκινήθηκα από τις αντιδράσεις των παιδιών και την αθωότητά τους. Μικρά σημειώματα, ζωγραφισμένες καρδούλες, δωράκια, μεγάλες αγκαλιές. Με ευαισθητοποίησε το μήνυμα ενός μαθητή της ΣΤ’ δημοτικού που με βρήκε στο Instagram και μου έγραψε: «Κύριε Δασκαλάκη ελπίζω να μας ξαναέρθετε, αλλά στο γυμνάσιο αυτήν τη φορά γιατί εκεί θα είμαι. Έχω να σας πω, πως αυτά που μας είπατε με μάγεψαν...». Πώς να μην συγκινηθείς από τέτοιες λέξεις...

«Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι». Καινούριο παραμύθι, καινούριοι ήρωες, καινούριος εκδοτικός Οίκος. Πώς είναι όλο αυτό από την μεριά των «παρασκηνίων»;
Στην αρχή λίγο αγχωτικό. Δεν ξέρεις πως θα προχωρήσει, πως θα λειτουργήσει, αν θα έχει αποδοχή. Πίστευα όμως από την αρχή σε αυτήν την ιστορία. Το ένιωθα στην ψυχή μου ότι έχω κάτι όμορφο να μοιραστώ. Πίστευα ότι αυτή η ιστορία έχει κάτι να πει σε όλους μας. Και ήταν ευλογία την ιδέα αυτή να την πιστέψουν και οι άνθρωποι της ΆΓΚΥΡΑΣ, που με πίστεψαν, με στήριξαν και με άφησαν ελεύθερο να λειτουργήσω όπως θέλω. Μεγάλο πράγμα η ελευθερία. Είναι άλλωστε και ένα από τα μηνύματα του παραμυθιού μας...

Πού νομίζεις ότι οφείλεται αυτή η μεγάλη αποδοχή και επιτυχία;
Πραγματικά δεν ξέρω. Ένιωθα ότι κάτι θα πάει καλά, αλλά δεν φανταζόμουν όλο αυτό το κύμα αγάπης. Όταν κάτι έχει τέτοια αποδοχή είναι αποτέλεσμα καλής συνεργασίας όλων. Της εικονογράφου μας, της Ντανιέλας Σταματιάδη που δημιούργησε όλο αυτό το παραμυθένιο περιβάλλον, της ΆΓΚΥΡΑΣ που δεν έκανε εκπτώσεις σε τίποτα και στην ιστορία που προφανώς κάτι όμορφο έχει να πει. Η επιτυχία για εμένα είναι πιο γλυκιά όταν μοιράζεται. Το μπράβο ανήκει σε όλους μας.

Έχεις άγχος σε κάθε επίσκεψη στα σχολεία ή στις παρουσιάσεις σου στις πόλεις της επαρχίας που δεν έχεις δικό σου κοινό στο ακροατήριο;
Μεγάλο! Δεν μπορώ να το κρύψω. Μα έρχεται εκείνη η μαγική στιγμή που κοιτάζεις απέναντι τα βλέμματα όσων ήρθαν να σε τιμήσουν και αμέσως νιώθεις ασφαλής. Έκανα υπέροχους φίλους σε όλες τις πόλεις που επισκέφτηκα και νιώθω όμορφα να ξέρω πως υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι με τόση καλοσύνη και ευγένεια.

Αυτό θα είναι το πρώτο καλοκαίρι του καινούριου σου βιβλίου. Πως νιώθεις που ένας από τους πρωταγωνιστές είναι το ίδιο το καλοκαίρι; Είναι όντως η εποχή που όλα μπορούν να συμβούν;

Αν το Καλοκαίρι μπόρεσε να «αγαπήσει», με τον δικό του διακριτικό τρόπο, μια Χιονονιφάδα, τότε όλα μπορούν να συμβούν! Η αλήθεια είναι πως το παραμύθι μας είναι χωρισμένο στις δύο «βασικές» εποχές του χρόνου. Ξεκίνησε με έναν πολύ έντονο χειμώνα και τώρα ήρθε η ώρα να ξετυλίξει την ιστορία του και να δώσει το τρυφερό τέλος μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού. Αν ανοίξεις το βιβλίο θα δεις ότι οι περισσότερες σελίδες έχουν «καλοκαιρινά» χρώματα. Η πιο τρυφερή παρέα για τα βράδια των διακοπών...

Ένα από τα πράγματα που μας εξέπληξαν ευχάριστα ήταν το τραγούδι της Χιονονιφάδας που έγραψες και ερμήνευσες ο ίδιος.

Ήταν κάτι που βγήκε αυθόρμητα ένα βράδυ που βρισκόμουν στην Ύδρα. Ήμουν ξαπλωμένος στο δωμάτιο των γονιών μου και κοιτούσα έξω από το παράθυρο. Σαν αεράκι ήρθαν οι στίχοι και η μελωδία στο μυαλό μου. Τηλεφώνησα στην δασκάλα μου, από τότε που ήμουν μαθητής στο Ελληνικό Ωδείο, και σε λίγα λεπτά άκουσα να παίζει τη μελωδία στο πιάνο της. Το αγαπώ πολύ αυτό το τραγούδι. Κρύβει μέσα του δικά μου κομμάτια...

Και φυσικά, η έκπληξη του βιβλίου, κρύβεται στην προτελευταία σελίδα.

Οι σπόροι μας, ναι! Κρυμμένοι στο τέλος του βιβλίου είναι εκεί για να δώσουν το έναυσμα στα παιδιά να φυτέψουν κάτι δικό τους και με τη σειρά τους να δώσουν ζωή σε ένα λουλούδι. Ακριβώς όπως έκαναν ο Νικόλας και η Ευτυχία, οι ήρωες του παραμυθιού μας. Φυτέψαμε πολλούς τέτοιους σπόρους με τα παιδάκια σε όλα τα σχολεία που επισκέφτηκα. Νιώθω έτσι ότι αφήσαμε κάτι όμορφο πίσω μας...

Τι εύχεσαι για αυτό το καλοκαίρι;

Να είμαστε υγιείς και να δω το χαμόγελο να επιστρέφει στις ζωές όλων μας. Και με την ευκαιρία, επέτρεψε μου να πω ένα τεράστιο Ευχαριστώ στους εκπαιδευτικούς που μας αγκάλιασαν, στα βιβλιοπωλεία και τις βιβλιοθήκες που μας φιλοξένησαν και στους γονείς και φίλους που είναι δίπλα μου σε όλο αυτό το υπέροχο «ταξίδι». Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι» συνεχίζει την πορεία της επειδή έχω όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους δίπλα μου. Τους ανθρώπους που δεν έχασαν την ευαισθησία τους, δεν έχασαν την ανθρωπιά τους, δεν σταμάτησαν ποτέ να ονειρεύονται και να πιστεύουν στα παραμύθια...