Συνέντευξη στην Ελένη Χριστοδούλου
Γιος του Μιχάλη και της Αντιγόνης, ο Γιάννης Παπαχατζής, ένας μουσικός γέννημα-θρέμμα της Ύδρας, έχει «ανοίξει τα πανιά του» και κινείται μουσικά με πολλή επιτυχία. Κυριευμένος από την κιθάρα και το τραγούδι, διδάσκει μαθήματα στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης παιδιών στο Γαλατά του Πόρου, ενώ παράλληλα είναι η ψυχή μουσικών συγκροτημάτων.
Άλλωστε η μουσική ξύπνησε τις αισθήσεις του πολλά χρόνια πριν, όταν κι αυτός ήταν ακόμα παιδί. Με τη βλυχιώτικη αύρα και την παρεΐστικη διάθεση των μουσικών βραδιών του παρελθόντος, σε συνδυασμό με το ταλέντο του που ρέει αβίαστα και να λοιπόν... έφτασε σήμερα να κάνει αυτό που πραγματικά αγαπά! Και ο Γιάννης σ' αυτή την κουβεντούλα μας εκφράζεται ειλικρινά και ελεύθερα σαν τις νότες που σε παρασύρουν να τραγουδήσεις χωρίς κομπιάσματα και υπεκφυγές.
Γιάννη πώς γεννήθηκε η ανάγκη για να παίξεις κιθάρα; Επίσης ποια είναι η σχέση σου με το τραγούδι ή με τη σύνθεση;
Μία από τις πρώτες μου αναμνήσεις είναι μια μπλε αφίσα με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη κολλημένη με πινέζες σ' έναν ευκάλυπτο στον Βλυχό. Αυτή ήταν η πρώτη συναυλία που πήγα και πρέπει να ήταν στις αρχές της δεκαετίας του '90! Μία ακόμη ανάμνηση (και αυτή καλοκαιρινή και αυτή στον Βλυχό) είναι οι βραδιές που μας μάζευε όλους, μικρούς μεγάλους, η θεία μου η Καλυψώ, στην αυλή της, έπαιζε με την κιθάρα της και τραγουδούσαμε όλοι μαζί «Βάρκα στο γιαλό...», «Τζαμάικα...», «Κουτσή κιθάρα...» και εγώ θυμάμαι δεν το κουνούσα από δίπλα της. Έτσι, πολύ γρήγορα κατάλαβα πως η μουσική για μένα είναι κάτι παραπάνω από αγάπη, είναι «ζωή»!
Τι μουσική εκπαίδευση έχεις κάνει, ποια η σχέση σου με το Μουσικό Σύλλογο Ύδρας και ποιες οι συνεργασίες σου με Υδραιόπουλα;
Η αγάπη αυτή για την μουσική ευτυχώς δεν έμεινε ανεκπλήρωτη χάρη στο Μουσικό Σύλλογο της Ύδρας, ο οποίος ήταν (και είναι ακόμα) αυτός που έδωσε στα παιδιά της Ύδρας την ευκαιρία να δοκιμάσουν και να γνωρίσουν από κοντά τον κόσμο της μουσικής! Το 1995 ξεκινάω μαθήματα, πιάνο και θεωρία της μουσικής! Η πραγματική όμως επαφή με το αντικείμενο ήρθε το 1998, όταν ο ΜΣΥ έφτιαξε ένα μουσικό σύνολο με συμμετέχοντες τους ίδιους τους μαθητές! Στο σύνολο αυτό έπαιζα τουμπελέκι, αλλά το σημαντικό δεν ήταν αυτό, το σημαντικότερο ήταν πως για πρώτη φορά ζούσαμε την εμπειρία των προβών, της ομαδικής προσπάθειας και της όμορφης αγωνίας για τη "μεγάλη μέρα" της συναυλίας!
Το 2001, λόγω της προετοιμασίας για τις πανελλήνιες εξετάσεις (μαθητής της Γ' Λυκείου), σταματάω το πιάνο αλλά συνεχίζω τα θεωρητικά μαθήματα, τα οποία θα ολοκληρώσω (Πτυχίο Ωδικής και Πτυχίο Ειδικό Αρμονίας, 2005) όντας δευτεροετής φοιτητής στην Αθήνα (Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών). Παράλληλα, από το 2000 ξεκινάω, με την βοήθεια του καλού μου φίλου Ανδρέα Μελαχροινού (συμμαθητής μου στο σχολείο και στον ΜΣΥ), να μαθαίνω κιθάρα.
Για τους φίλους της μουσικής στην Ύδρα, θεωρώ σπουδαίο δώρο τη δημιουργία της Μπάντας από τον ΜΣΥ, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη στήριξη του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», του Δήμου Ύδρας και της Ιεράς Μητροπόλης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης. Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεις δωρεάν μαθήματα χάλκινων και ξύλινων πνευστών και κρουστών σε ένα νησί που δεν υπάρχει καν ωδείο! Εκεί, έκανα μαθήματα στο κλαρινέτο, τα οποία αν και τα σταμάτησα φεύγοντας για σπουδές, μου έδωσαν τη δυνατότητα να συμμετέχω ακόμα και σήμερα, με μεγάλη χαρά, σε κάποιες από τις εκδηλώσεις της Μπάντας του ΜΣΥ.
Όλα αυτά τα χρόνια στην Ύδρα, είτε σαν μαθητές του ΜΣΥ, είτε σαν μέλη της ορχήστρας και της Μπάντας του ΜΣΥ, όσοι ασχολούμασταν με τη μουσική, κατά κάποιο τρόπο, μεγαλώναμε όλοι μαζί, γίναμε φίλοι και ζήσαμε ένα παράξενο δέσιμο που ξεπερνούσε ηλικιακές διαφορές! Αυτό το δέσιμο, υπάρχει ακόμα και σήμερα ευτυχώς, και το διαπιστώνουμε κάθε φορά που τυχαίνει να συναντηθούμε μουσικά κάποιοι από την τότε ομάδα για να παίξουμε, είτε για μας, είτε επαγγελματικά.
Το 2005, κάνω μια νέα αρχή σε έναν τομέα ανεξερεύνητο ακόμα για μένα. Αλλάζω ωδείο και ξεκινάω στο Εθνικό Ωδείο της Αθήνας μαθήματα Σύγχρονου Τραγουδιού, με καθηγητή τον Γιάννη Παντελή.
Ποιο είδος μουσικής σε αντιπροσωπεύει και σε εμπνέει;
Η μουσική που ακούω και με εκφράζει είναι μία ποικιλία επιλογών από πολλά διαφορετικά ήδη. Μπορεί να μου αρέσει το ίδιο μια ξένη ροκ μπαλάντα με ένα ρεμπέτικο του Τσιτσάνη, ένα "κλασσικό" του Χατζηδάκι ή του Θεοδωράκη με ένα "ευφυές" του Κηλαηδόνη, του Σαββόπουλου ή του Δεληβοριά, και αν συνεχίσω με ονόματα δε θα τελειώσουμε ποτέ...
Πώς προέκυψε η σύσταση του group Α CAPELLA και άλλες συνεργασίες.
Η ιδέα για τη δημιουργία του μουσικού σχήματος A Capella γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2008, στον Βλυχό, σε μία βραδιά σαν αυτές των παιδικών μου χρόνων, με κιθάρες και πολύ τραγούδι παρέα με την Ειρήνη Πεφάνη και την κόρη της Άρτεμη Γαϊτάνου. Μετά από χρόνια γνωριμίας και πραγματικής φιλίας και με κοινό παρονομαστή την αγάπη και των τριών μας για την καλή μουσική και το ποιοτικό τραγούδι, ήταν απλά θέμα χρόνου να σμίξουμε και μουσικά. Έτσι, ξεκίνησαν οι καθημερινές πρόβες, οι οποίες διήρκησαν έναν ολόκληρο χειμώνα και μας οδήγησαν στην πρώτη μας συναυλία στην Ύδρα τον Ιούνιο του 2009.
Μίλησέ μου για τις Παρουσιάσεις που έχουν γίνει στην Ύδρα και αλλού με συναυλίες σας.
Από τον Ιούνιο του 2009 μέχρι και σήμερα, πραγματοποιήσαμε με τους A Capella συναυλίες σε συνεργασία με Δήμους και διάφορους φορείς. Ενδεικτικά, θα αναφέρω τις συναυλίες που έγιναν σε συνεργασία με τους Δήμους Ύδρας, Μεσσήνης, Χολαργού, Καισαριανής, Πόρου κλπ. Σημαντικές συναυλίες ήταν και αυτές που δόθηκαν στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών (διοργάνωση: Πανεπιστήμιο Αθηνών) και το Ιστορικό Αρχείο Μουσείο Ύδρας (διοργάνωση: Ιερός Καθεδρικός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ύδρας). Οι συναυλίες αυτές απότελούσαν είτε μουσικά αφιερώματα (Νεο Κύμα, τραγούδια του φεγγαριού, Γιώργος Ζαμπέτας, τραγούδια για την Παναγία), είτε συναυλίες με τα διαχρονικότερα λαϊκά μας τραγούδια.
Αυτόν τον καιρό, είμαστε σε προτετοιμασίες για την πιο σημαντική μας εμφάνιση μέχρι σήμερα. Το αμερικανικό κολλέγιο Ελλάδος πραγματοποιεί τον Απρίλιο την Βράβευση Αποφοίτων, που θα γίνει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και έχει ανατεθεί στους A Capella η μουσική υποστήριξη του γεγονότος.
Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια και οι προοπτικές;
Θα προτιμήσω τη λέξη «όνειρα» έχοντας στον νου μου τη γνωστή φράση «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει». Τα όνειρα και οι στόχοι ήταν πάντα για μένα η κινητήριος δύναμη σε ό,τι κάνω. Ξέρω πολύ καλά μέσα μου πως η μουσική δε θα πάψει να υπάρχει στη ζωή μου, ξέρω πως θα προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος, ξέρω πως είμαι πολύ τυχερός που το επάγγελμά μου με γεμίζει, με κάνει ευτυχισμένο και ταυτόχρονα με «θεραπεύει» από όλα..! Αυτά κρατάω και με αυτά θα συνεχίσω το όμορφο αυτό ταξίδι, πάντα αισιόδοξος πως τα καλύτερα έρχονται!
Σας ευχαριστώ πολύ!
