Η Ύδρα κλείνει στην αγκαλιά της, σαν κόλπος, μια πόλη φωλιασμένη.Η υγρή αύρα με το ανεπαίσθητο αεράκι της, η ηρεμία και οι μουσικοί ήχοι που εναλλάσσονται, στέλνουν μηνύματα αποχαιρετισμού της πολύβουης θερινής εικόνας.
Το μισοφέγγαρο λάμπει στα ψηλά, ρίχνοντας ασημένιο φως, που οι αντανακλάσεις του τρεμοπαίζουν στη θάλασσα. Καΐκια, ιστιοφόρα και ψαρόβαρκες πολύχρωμες βρήκαν απάγκιο όλες μαζί στη στοργή του λιμανιού. Φορώντας η καθεμιά το δικό της όνομα, επιπλέουν παραταγμένες πλάι-πλάι ανόμοιες μεταξύ τους αλλά και τόσο φιλικά δεμένες.
Μια εξόρμηση στη νυχτωμένη Ύδρα που στο σκοτάδι της φεγγίζουν χειμερινές υποσχέσεις, σε γεμίζει με μια γλυκιά ευφορία. Ανοίγοντας τα βήματα πέρα από το πέταλο, θάλασσα και βράχια, γη και ουρανός απλώνονται μπροστά σου ντυμένα το πυκνό τους πέπλο. Την ίδια ώρα μικρές ανταύγειες φωτός από τα σπίτια, διακρίνονται σαν λαμπάδες που φέρνουν αισιόδοξα μηνύματα...
