Μοιάζει με εικόνα που πλέον παίρνει ζωή και ήχο, με τα χελιδόνια που φαίνονται να διασκεδάζουν με τα κελαηδίσματά τους. Χτίζουν υπάκουα φωλιές και ακούγονται σαν να γελάνε περιπαιχτικά, διασχίζοντας μυρωδάτες δέσμες λουλουδιών που στολίζουν βράχια και χωματένιους δρόμους. Πετώντας ψηλά στον ουρανό, τα χελιδόνια κάπου συναντούν τον ανέμελο κούκο που με τη χαρακτηριστική του φωνή, τους θυμίζει πως αυτός ποτέ δεν πρόκειται να χτίσει καμιά φωλιά!
Προσπερνώντας τον, και κάτω εκεί, μια ανάσα από τη γαλάζια θάλασσα, νιώθουν μια παρέα μικρών παιδιών να φωνάζει: «Ήρθαν τα χελιδόνια, ήρθε η Άνοιξη!!».
Τα παιδιά κρατώντας αγκαλιές από κίτρινες μαργαρίτες, στηλώνουν τα μάτια τους στον καταγάλανο ουρανό, στο σημείο που πετούν χαρούμενα τα χελιδόνια. Τότε χαμογελούν στα πουλιά, με το δεδομένο της ευτυχίας του να ζεις σ' έναν τόπο, στον οποίο νιώθεις το ξεφάντωμα της φύσης σ' όλες του τις εποχές.