Από παλιά υπήρχε ένας διακαής πόθος για όλους τους παίκτες της ομάδας. Να φτιαχτεί το γήπεδο! Τότε που κουβάλαγαν χώμα για να φτιάξουν έναν υποτυπώδη αθλητικό χώρο, είχαν σίγουρα στο μυαλό τους το όραμα της μελλοντικής δημιουργίας ενός άρτιου γηπέδου. Τώρα μετά από την έγκριση σχετικού ποσού για την αναμόρφωση του γηπέδου από την Αντιπεριφέρεια Νήσων, έχουμε όλοι κάθε λόγο να ελπίζουμε στην αποπεράτωσή του, εφόσον φυσικά δρομολογηθούν και οι ανάλογες ενέργειες των υπευθύνων.
Πάμε όμως να ρίξουμε μια ματιά στα χρόνια του Πανυδραϊκού, με κάποιες φωτογραφίες που έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί στη «Φωνή της Ύδρας» και με τις σχετικές επισημάνσεις που έκανε ο Χρήστος Χριστοδούλου.
Πριν 70 περίπου χρόνια αμέσως μετά τον εξουθενωτικό πόλεμο, μια ομάδα νέων της Ύδρας, αναζητούσαμε ένα ξέσπασμα ονειροπαρμένοι από το ευγενές αθλητικό ιδεώδες.
Βρήκαμε ένα εγκαταλειμμένο δημοτικό περιβόλι και πέσαμε μέσα όλοι μας μονιασμένοι να το «μεγαλώσουμε», να το εξωραΐσουμε, να το κάνουμε γήπεδο-στάδιο, έναν χώρο τέλος πάντων που θα μπορούσαμε, στοιχειωδώς έστω να αθλούμαστε.
Αντιμετωπίσαμε το «Αρβανίτικο κεφάλι» των κρατούντων, τη φτώχεια, την παροιμιώδη ανέχεια και με ένα παλιό καρότσι που χωρούσε 30 οκάδες χώμα, ριχτήκαμε στη δουλειά.
Τα απογεύματα κάθε ημέρας κουβαλούσαμε το χώμα που σκάβαμε, μακραίνοντας το χώρο πιθαμή με πιθαμή, χωρίς κάποιος να διαμαρτύρεται ότι τάχα κουράστηκε.
Κάποια μέλη της Υδραϊκής κοινωνίας συγκινήθηκαν όντως από τον αγώνα μας, εκτίμησαν τις προσπάθειές μας κι έσπευσαν να ιδρύσουν επίσημο Αθλητικό όμιλο, ο οποίος ονομάστηκε «ΠΑΝΥΔΡΑΪΚΟΣ!»
Στη συνέχεια προσκλήθηκε στο γήπεδο κάποιο απόγευμα ο μεγάλος Υδραίος ευεργέτης αείμνηστος Αθανάσιος Κουλούρας, ο οποίος δέχθηκε αμέσως να χρηματοδοτήσει το ολικό έργο ώστε να αποκτήσει και η Ύδρα ένα γήπεδο για να αθλούνται οι νέοι της. Στην πορεία μεσολάβησαν πλείστα όσα γεγονότα για να φτάσουμε στο σήμερα. Πολλά έχουν καταχωρηθεί στο «Μέλλον της Ύδρας» έτη 1949-1967, στα «Υδραϊκά Νέα» και στη «Φωνή της Ύδρας» !! Αρκετές, λοιπόν γενεές τα τελευταία εβδομήντα χρόνια ρουφήξαμε, με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας, ό,τι ωραίο και υγιές προσφέρει ο Αθλητισμός στον αθλούμενο.
Εκατοντάδες Υδραίοι και όχι μόνο, παρέλασαν από το Υδραίικο Γυμναστήριο από το οποίο αποκόμισαν πλήθος υπέροχων αναμνήσεων.
Από αριστερά: Χρήστος Χριστοδούλου, Χρήστος Σουρέλης, ο έφορος του Πανυδραϊκού Σταμάτης Χρυσαφίτης, Τάκης Σπ. Σουρέλης, Θεόδ. Δελαλής, Κων. Γούναρης και ο τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδας, τότε αρχηγός της ΑΕΚ και Υδραίος από μάνα Μιχάλης Δελαβίνιας.
Μια φωτογραφία παρμένη πριν από το νικηφόρο αγώνα του Πανυδραϊκού επί της «Μπουμπουλίνας» με σκορ 6-3. Από τα αριστερά: Χρήστος Ιωάν. Σουρέλης, Παναγ. Σπ. Σουρέλης, Αντών. Ιωάν. Παρίσης, Θεόδ. Βασ. Δελαλής, Αθανάσιος Ιωάν. Παρίσης, Ευστάθ. Κ. Βερβενιώτης, Χρήστος Ι. Χριστοδούλου, Ιωάννης Δ. Πολίτης (ο αλησμόνητος Αλιζάνης), Κωνσ. Στ. Γούναρης, Ανδρ. Δημ. Βούλγαρης, Ιωάν. Δημ. Σπαλιέρης. Ήταν η εποχή που ο αθλητισμός στην Ύδρα κυνηγιόταν. Εναντίον του οι πάντες. Οι αρχές, οι γονείς, η παντελής έλλειψη γηπέδου, η φτώχεια... Η τελευταία άλλωστε φαίνεται πεντακάθαρα στην εμφάνιση, όπου κάλτσες, φανέλες, σώβρακα και παπούτσια αποτελούν ένα μωσαϊκό. Στην εμφάνιση όμως φαίνεται και η αθλητική πειθαρχία και ο ζήλος εκείνης της εποχής.
Από αριστερά: Δελαλής Θεόδ., Χρυσαφίτης Σταμ., Γεώργας Ευστ., Μπουγιουκλής Ανδρ., Αεράκης Ιωάν., Μπισμπίκης Θεόκλ., Λάσκαρης Δημ., Κιάφας Μιχ., Τάσος Βαρουξής, Πυρής Παναγ. Κάτω πρώτη σειρά: Μπουντούρης Μιχ., Σπαλιέρης Ραφ., Μπουντούρης Στ., Χιώτης Νικ., Λαναράς Γεώργ., Τζίρμπης Γεώργ., Δαρδανός Γκίκας. Δεύτερη σειρά: Νεοκοσμίδης Τάκης, Αρκαδινός Γεώργ., Διαμαντής Τάκης, Παπαδόπουλος Γεώργ., Καλοδήμος Γεώργ., Παπουτσής Γεώργιος
Πάνω από αριστερά: Μπουντούρης Μιχάλης, Ρόκκας μαθητής σχολής, Αρκαδινός Γεώργιος, Τσίτζηρας Ελευθέριος, Χρυσαφίτης Σταμάτης, Χριστοδούλου Χρήστος, Χιώτης Νίκος, Μέξης Φρατζέσκος. Κάτω από αριστερά: Μαραγκός Κυριάκος, Δαρδανός Γκίκας, Βλαχόπουλος Δημήτρης, Λαναράς Γιώργος, Μέξης Παντελής, Σαραντόπουλος Νεκτάριος μαθητής σχολής, από το Γαλατά Τροιζηνίας.
